بررسی تأثیر نور بر زنده مانی نهال های بذری بنه در خرم آباد- لرستان

احیای پوشش گیاهی در عرصه های در حال تخریب یکی از راه های حفظ و نگهداری گونه های با ارزش جنگلی بوده که باید بر اساس روش های علمی و فنی با توجه به توان اکولوژیکی منطقه صورت گیرد. در برخی موارد بعد از استفاده از بذر برای جنگلکاری با گونه بنه سبز شدن بذرهای کاشته شده با مشکل روبه رو می شود و به وی‍ژه در ماه های گرم و آفتابی تعداد زیادی از نهال ها خشک می شوند و از بین می روند. به منظور دستیابی به مناسب ترین شرایط استقرار نهال بعد از کاشت بذر، تحقیقی در قالب طرح کامل تصادفی در 8 تکرار و 4 تیمار (نور کامل، 50 درصد سایه، 75 درصد سایه و سایۀ کامل) به اجرا درآمد. برای ایجاد سایه از پوشش تخته ای یک مترمربعی استفاده شد. به این منظور، پوشش مصنوعی طوری طراحی شد که عبور نور بصورت انتخابی 100،50، 25 درصد و سایۀ کامل (پوشش کامل) استفاده شد. طی پنج سال آماربرداری نهالها از نظر زنده مانی و در نهایت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss مشخص شد که در سال اول بعد از کاشت، بین تیمارها در سطح یک درصد از نظر زنده مانی تفاوت معنی داری وجود ندارد، ولی به تدریج طی آماربرداری های سال های بعد اختلاف شدت گرفت و در سال پایانی طرح (سال پنجم) به اوج رسید. به طوری که اختلاف بین تیمار ها از نظر زنده مانی در سطح یک درصد معنی دار شد. مقایسۀ تیمارها با آزمون دانکن نشان داد که سایۀ کامل و 75 درصد سایه نسبت به دیگر تیمارها، بیشترین درصد زنده مانی را در پی دارند.